به یاد شهدای ناوچه سهند در تاریخ 29 فروردین 1367[/font]
[font=tahoma]
با آغاز درگیری ، ناوچه سبلان و 7 قایق ایرانی هم به کمک سهند رفتند . در مقابل ، نیروی دریایی آمریکا نیز چهار ناوشکن ، یک ناو موشک انداز و سه ناوچه به میدان نبرد فرستاد.
درباره روز ملی خلیج فارس ، تا کنون بسیار گفته ایم و بسیار گفته اند ، از قدمت این نام تاریخی تا دلارهایی که شیوخ عرب برای تحریف آن خرج می کنند و از نقشه های کهن تا توهمات جدید.
در این باره البته باید باز هم گفت و نوشت ، چه آن که نه فقط یک نام ، که هویت ملی ایرانیان از فارس و کرد و ترک گرفته تا بلوچ و لر و گیلک و ... آماج حملات برخی کشورهای تازه به دوران رسیده عربی است.
اما نوشتن از نام خلیج فارس ، هرگز تمام و کمال نخواهد بود اگر در چنین روزی ، یادی نکنیم از مردانی که نه فقط برای نام خلیج فارس ، که برای قطره قطره آب های این خلیج نیلگون ، قطره قطره خون شان را فدا کردند.
![[تصویر: 173248_943.jpg]]()
اگر ما امروز ، پشت کیبوردهایمان ، زیر کولرهای گازی ، چایی مان را سر می کشیم و از نام خلیج فارس دفاع می کنیم ، به خاطر مردانی است که در روزگاری نزدیک ، از خود خلیج فارس دفاع کردند: مردان شجاع نیروی دریایی و شهیدان بزرگی که ما حتی نامشان را هم نمی دانیم و چقدر مدیونشان هستیم!
آنان اگر نبودند و نمی رفتند و ساحل امن را بر دریای خطر ترجیح می دادند ، اکنون ، نه خلیج مان خلیج فارس بود و نه ایران مان ایران و نه شاید من و تویی اکنون وجود خارجی داشتیم.
روز ملی خلیج فارس ، فرصتی است برای گرامی داشت کسانی که مرزهای دریایی سرزمین ما را نگاه داشتند و در حالی که از دریا به سمت آسمان پر می کشیدند ، آن را چونان امانتی سترگ به ما سپردند.
مگر می شود از خلیج فارس گفت اما از شهدایش ، از ناوچه سهندش و سربازان دریایی اش نگفت؟ همان ها که نه در مقابل ارتش عراق ، که در برابر نیروی دریایی آمریکا مردانه ایستادند و علم تسلیم بلند نکردند.
در همین خلیج فارس ، سهند ما که نامی است آذربایجانی ، غرق شد تا خلیج فارس همواره بماند ، تا نشانه ای باشد بر این که در این سرزمین و برای این سرزمین ، همه اقوام ایرانی ، برای هم و برای وطن و برای هویت مشترکشان ، جان می دهند.
سهند ، نام یکی از ناوچه های نیروی دریایی ارتش بود که در بهاری مانند اکنون در سال 1367 به مقابله با ناو امریکایی انترپرایز رفت . آن روز ، این ناو به همراهی دو ناو شکن ،به سکوی نفتی ایرانی "ساسان" هجوم برده بود.
با آغاز درگیری ، ناوچه سبلان و 7 قایق ایرانی هم به کمک سهند رفتند . در مقابل ، نیروی دریایی آمریکا نیز چهار ناوشکن ، یک ناو موشک انداز و سه ناوچه به میدان نبرد فرستاد و هواپیماهای آمریکایی نیز موشک باران و بمباران بی امان قایق ها و ناوچه های ایرانی را آغاز کردند.
در این جنگ نابرابر که نیروهای آمریکایی از موشک های هارپون و استاندارد و بمب های هدایت شونده لیزری اسکیپر استفاده می کردند ، ناوچه سهند تا لحظه آخر به تیراندازی و شلیک متقابل موشک ادامه داد تا این که یک فروند هلی کوپتر تهاجمی کبرای امریکایی سقوط کرد و خلبان و کمک خلبانش نیز کشته شدند... و در نهایت ، خود سهند نیز بر اثر کثرت بمب ها و موشک هایی که بدان اصابت کرده بودند و با رسیدن آتش به مخزن سوختش ، دچار انفجار شد و به آرامی و غرور در خلیج فارس غرق شد.
![[تصویر: 173228_381.jpg]]()
"سهند" و مردانش این گونه در آتش سوختند و در آب غرق شدند
تا خلیج فارس ، خلیج فارس بماند و ایران ، ایران
آمریکایی ها که با ناو هواپیما بر و چندین فروند ناوشکن و ناو موشک انداز و هواپیما و هلی کوپتر توانسته بودند یک ناوچه و چند قایق را منهدم کنند ، آنقدر از این ماجرا ذوق زده شدند که این عملیات را یکی از 5 عملیات دریایی آمریکا دانستند که نشان دهنده برتری مطلق دریایی امریکاست.
![[تصویر: 173230_745.jpg]]()
گلباران محل شهادت
روز ملی خلیج فارس ، اگر امروز در تقویم های ما ایرانیان جای گرفته است ، به خاطر مردان سهند و سبلان است، به خاطر مردان جوشن و پیکان است که در دل آب های خلیج فارس آرمیدند ، به خاطر مردان گمنامی است که در روزی که نیروی دریایی مان تجهیزات چندانی نداشت ، با قایق به جنگ ناوهای امریکایی رفتند، به خاطر مردانی است که در سکوهای نفتی خلیج فارس ، در برابر حملات امریکایی ها و عراقی ها ایستادند و الا اکنون ایران ، نه کشوری مستقل که یکی از مستعمرات مشترک اعراب و آمریکا بود.
نه خلیج فارس ، که همه ایران و همه ایرانی ها مدیون آن مردان بزرگ هستند ؛ به احترامشان ، چه آنان که در میان ما هستند و چه آنان که با شهادت رفتند ، از جای بر می خیزیم و بهترین درودها را نثارشان می کنیم.
[font=tahoma]
با آغاز درگیری ، ناوچه سبلان و 7 قایق ایرانی هم به کمک سهند رفتند . در مقابل ، نیروی دریایی آمریکا نیز چهار ناوشکن ، یک ناو موشک انداز و سه ناوچه به میدان نبرد فرستاد.
درباره روز ملی خلیج فارس ، تا کنون بسیار گفته ایم و بسیار گفته اند ، از قدمت این نام تاریخی تا دلارهایی که شیوخ عرب برای تحریف آن خرج می کنند و از نقشه های کهن تا توهمات جدید.
در این باره البته باید باز هم گفت و نوشت ، چه آن که نه فقط یک نام ، که هویت ملی ایرانیان از فارس و کرد و ترک گرفته تا بلوچ و لر و گیلک و ... آماج حملات برخی کشورهای تازه به دوران رسیده عربی است.
اما نوشتن از نام خلیج فارس ، هرگز تمام و کمال نخواهد بود اگر در چنین روزی ، یادی نکنیم از مردانی که نه فقط برای نام خلیج فارس ، که برای قطره قطره آب های این خلیج نیلگون ، قطره قطره خون شان را فدا کردند.
![[تصویر: 173248_943.jpg]](http://www.asriran.com/files/fa/news/1390/2/10/173248_943.jpg)
اگر ما امروز ، پشت کیبوردهایمان ، زیر کولرهای گازی ، چایی مان را سر می کشیم و از نام خلیج فارس دفاع می کنیم ، به خاطر مردانی است که در روزگاری نزدیک ، از خود خلیج فارس دفاع کردند: مردان شجاع نیروی دریایی و شهیدان بزرگی که ما حتی نامشان را هم نمی دانیم و چقدر مدیونشان هستیم!
آنان اگر نبودند و نمی رفتند و ساحل امن را بر دریای خطر ترجیح می دادند ، اکنون ، نه خلیج مان خلیج فارس بود و نه ایران مان ایران و نه شاید من و تویی اکنون وجود خارجی داشتیم.
روز ملی خلیج فارس ، فرصتی است برای گرامی داشت کسانی که مرزهای دریایی سرزمین ما را نگاه داشتند و در حالی که از دریا به سمت آسمان پر می کشیدند ، آن را چونان امانتی سترگ به ما سپردند.
مگر می شود از خلیج فارس گفت اما از شهدایش ، از ناوچه سهندش و سربازان دریایی اش نگفت؟ همان ها که نه در مقابل ارتش عراق ، که در برابر نیروی دریایی آمریکا مردانه ایستادند و علم تسلیم بلند نکردند.
در همین خلیج فارس ، سهند ما که نامی است آذربایجانی ، غرق شد تا خلیج فارس همواره بماند ، تا نشانه ای باشد بر این که در این سرزمین و برای این سرزمین ، همه اقوام ایرانی ، برای هم و برای وطن و برای هویت مشترکشان ، جان می دهند.
سهند ، نام یکی از ناوچه های نیروی دریایی ارتش بود که در بهاری مانند اکنون در سال 1367 به مقابله با ناو امریکایی انترپرایز رفت . آن روز ، این ناو به همراهی دو ناو شکن ،به سکوی نفتی ایرانی "ساسان" هجوم برده بود.
با آغاز درگیری ، ناوچه سبلان و 7 قایق ایرانی هم به کمک سهند رفتند . در مقابل ، نیروی دریایی آمریکا نیز چهار ناوشکن ، یک ناو موشک انداز و سه ناوچه به میدان نبرد فرستاد و هواپیماهای آمریکایی نیز موشک باران و بمباران بی امان قایق ها و ناوچه های ایرانی را آغاز کردند.
در این جنگ نابرابر که نیروهای آمریکایی از موشک های هارپون و استاندارد و بمب های هدایت شونده لیزری اسکیپر استفاده می کردند ، ناوچه سهند تا لحظه آخر به تیراندازی و شلیک متقابل موشک ادامه داد تا این که یک فروند هلی کوپتر تهاجمی کبرای امریکایی سقوط کرد و خلبان و کمک خلبانش نیز کشته شدند... و در نهایت ، خود سهند نیز بر اثر کثرت بمب ها و موشک هایی که بدان اصابت کرده بودند و با رسیدن آتش به مخزن سوختش ، دچار انفجار شد و به آرامی و غرور در خلیج فارس غرق شد.
![[تصویر: 173228_381.jpg]](http://www.asriran.com/files/fa/news/1390/2/10/173228_381.jpg)
"سهند" و مردانش این گونه در آتش سوختند و در آب غرق شدند
تا خلیج فارس ، خلیج فارس بماند و ایران ، ایران
آمریکایی ها که با ناو هواپیما بر و چندین فروند ناوشکن و ناو موشک انداز و هواپیما و هلی کوپتر توانسته بودند یک ناوچه و چند قایق را منهدم کنند ، آنقدر از این ماجرا ذوق زده شدند که این عملیات را یکی از 5 عملیات دریایی آمریکا دانستند که نشان دهنده برتری مطلق دریایی امریکاست.
![[تصویر: 173230_745.jpg]](http://www.asriran.com/files/fa/news/1390/2/10/173230_745.jpg)
گلباران محل شهادت
روز ملی خلیج فارس ، اگر امروز در تقویم های ما ایرانیان جای گرفته است ، به خاطر مردان سهند و سبلان است، به خاطر مردان جوشن و پیکان است که در دل آب های خلیج فارس آرمیدند ، به خاطر مردان گمنامی است که در روزی که نیروی دریایی مان تجهیزات چندانی نداشت ، با قایق به جنگ ناوهای امریکایی رفتند، به خاطر مردانی است که در سکوهای نفتی خلیج فارس ، در برابر حملات امریکایی ها و عراقی ها ایستادند و الا اکنون ایران ، نه کشوری مستقل که یکی از مستعمرات مشترک اعراب و آمریکا بود.
نه خلیج فارس ، که همه ایران و همه ایرانی ها مدیون آن مردان بزرگ هستند ؛ به احترامشان ، چه آنان که در میان ما هستند و چه آنان که با شهادت رفتند ، از جای بر می خیزیم و بهترین درودها را نثارشان می کنیم.