صدوق رحمة الله علیه در کتاب «خصال» روایت کرده است که او گفت: ما جماعتی بودیم که از شرائط و علامات قیام قیامت بحث و مذاکره می کردیم. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم که در غرفه ای نزدیک به ما بود، بر ما اشراف نموده و از بحث ما مطلع شد و سپس فرمود: «لاَ تَقُومُ الساعَةُ حَتی
تَکُونَ عَشْرُ ءَایَاتٍ: الدجالُ، وَ الدخَانُ، وَ طُلُوعُ الشمْسِ مِنْ
مَغْرِبِهَا، وَ دَآبةُ الاْ رْضِ، وَ یَأْجُوجُ وَ مَأْجُوجُ وَ ثَلاَ ثُ
خُسُوفٍ: خَسْفٌ بِالْمَشْرِقِ وَ خَسْفٌ بِالْمَغْرِبِ وَ خَسْفٌ
بِجَزِیرَةِ الْعَرَبِ، وَ نَارٌ تَخْرُجُ مِنْ قَعْرِ عَدَنٍ تَسُوقُ
الناسَ إلَیالْمَحْشَرِ، تَنْزِلُ مَعَهُمْ إذَا نَزَلُوا وَ تَقِیلُ
مَعَهُمْ إذَا قَالُوا.» («خصال» طبع حیدریص ۳۶ تا ۴۲)
ساعت قیامت فرا نمی رسد مگر آنکه ده آیه از آیات الهیه به ظهور می پیوندد: دجال،و پیدایش دودی در آسمان، و طلوع خورشید از مغرب، و پیدا شدن دابة الارض، وخروج یأجوج و مأجوج، و سه شکاف و فرو رفتگی در زمین: یک فرو رفتگی در ناحیه مشرق و یک فرو رفتگی در ناحیه مغرب و یک فرو رفتگی در جزیرة العرب، وآتشی از آخر و نهایت عدن پیدا می شود که مردم را بسوی محشر سوق میدهد؛ هر جا که مردم پائین آیند آن هم با مردم پائین می آید، و هر جا که مردم قیلولهکنند (یعنی برای استراحت قبل از ظهر بیارمند) آن هم با آنان قیلوله
مینماید و دهمی آن نزول حضرت عیسی علیه السلام است.
و شاهد دیگر آنکه در «خصال» صدوق با سند متصل خود روایت میکند از حذیفه میگوید: از رسولخدا صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم که میفرمود: ده آیه قبل از قیامت به وقوع خواهد پیوست: پنج آیه در جانب مشرق، و پنج آیه در جانب مغرب و سپس رسول خدا قضیه دابه، و قضیة دجال، و طلوع خورشید از سمت مغرب و قضیه عیسی بن مریم علیه السلام و یأجوج و مأجوج را و اینکه بر ایشان غلبه پیدا
میکند و آنها را در دریا غرق میسازد را ذکر فرمود؛ و بقیه آیات را ذکر
نفرمود.
این روایتی را که با این إسناد ذکر کردیم، راجع به فقرات مختلفه آن درباره دجال و نزول عیسی بن مریم و آمدن یأجوج و مأجوج و انحلال زمین و غیرها، روایات بسیاری وارد شده است، با سندهای مختلف و مضامین متفاوت، و میتوان اجمالاً آنها را از آیات قرآن کریم نیز استنتاج کرد:
«هَلْیَنظُرُونَ إِلا أَن تَأْتِیَهُمُ الْمَلَائِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ رَبکَ
أَوْ یَأْتِیَ بَعْضُ ءَایَـ'تِ رَبکَ یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ ءَایَـ'تِ
رَبکَ لاَ یَنفَعُ نَفْسًا إِیمَـ'نُهَا لَمْ تَکُنْ ءَامَنَتْ مِن قَبْلُ
أَوْ کَسَبَتْ فِی´ إِیمَـ'نِهَا خَیْرًا قُلِ انتَظِرُوا إِنا
مُنتَظِرُونَ؛ چرا این مردم ایمان نمی آورند و منتظرند که فرشتگان آسمانی بسوی آنان فرود آید، و یا آنکه پروردگار تو بسوی آنان بیاید، و یا پاره ای از آیات پروردگار تو بسوی آنها بیاید و مشاهده این غرائب را بنمایند. در روزیکه برخی از آیات پروردگار تو بیاید و بر مردم ظهور کند، درآن وقت که به علت مشاهده آن آیات خود را مضطر و مجبور به ایمان و اذعان و اعتراف مینگرند؛ در آن روز، برای نفوسیکه سابقاً ایمان نیاورده اند و یا ایمان آورده ولی با ایمان خود کسب فضیلت ننموده و کار خیری نکرده اند، ایمان هیچ فائده و اثری ندارد؛ ایمان اضطراری مثمر ثمر و مفید فائده نخواهدبود. اى پیامبر! به این دسته از مردم بگو: شما به انتظار آمدن چنین روزی باشید؛ ما هم در انتظار مواعید پروردگار و مشاهده آمدن چنین روزیکه ایمان برا ی شما دردی را دوا نمى کند هستیم» (آیه ۱۵۸ از سوره انعام).
در این آیه شریفه پیداشدن آیات پروردگار منحصر در این آیات ظاهریه که فعلاً
پیدا شده است از زمین و آسمان و باد و ابر و نزول باران و امثالها نیست؛
زیرا که اینها و مشابه اینها را مردم دیده و می بینند و ایمان نمی آورند،
بلکه دنبال مشاهده یک نوع آیات خاصه خارق عادت میروند، و در جستجوی یک نوع عجائب و غرائبی هستند که آنها و امثال آنها را به چشم ندیده اند. بنابراین،
آن آیات یک نوع آیات استثنائی است که قدرت حضرت پروردگار را در زاویه های
خرق عادات و امور غیر متعارف و نامأنوس نشان میدهد، و دیگر در برابر ظهور
چنین آیاتی، منکران و کافران و مشرکان و معاندان نمی توانند سرپیچی کنند.
می توان این آیه شریفه را بر نزول حضرت عیسی علی نبینا و آله و علیه السلام
و طلوع شمس از ناحیة مغرب و یا بعضی از نشانه ها و علائم خارق العاده
تطبیق کرد.
پی نوشت :کتاب معادشناسى جلد ۴، صفحه ۶۹ تا ۷۳
منبع : مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت
تَکُونَ عَشْرُ ءَایَاتٍ: الدجالُ، وَ الدخَانُ، وَ طُلُوعُ الشمْسِ مِنْ
مَغْرِبِهَا، وَ دَآبةُ الاْ رْضِ، وَ یَأْجُوجُ وَ مَأْجُوجُ وَ ثَلاَ ثُ
خُسُوفٍ: خَسْفٌ بِالْمَشْرِقِ وَ خَسْفٌ بِالْمَغْرِبِ وَ خَسْفٌ
بِجَزِیرَةِ الْعَرَبِ، وَ نَارٌ تَخْرُجُ مِنْ قَعْرِ عَدَنٍ تَسُوقُ
الناسَ إلَیالْمَحْشَرِ، تَنْزِلُ مَعَهُمْ إذَا نَزَلُوا وَ تَقِیلُ
مَعَهُمْ إذَا قَالُوا.» («خصال» طبع حیدریص ۳۶ تا ۴۲)
ساعت قیامت فرا نمی رسد مگر آنکه ده آیه از آیات الهیه به ظهور می پیوندد: دجال،و پیدایش دودی در آسمان، و طلوع خورشید از مغرب، و پیدا شدن دابة الارض، وخروج یأجوج و مأجوج، و سه شکاف و فرو رفتگی در زمین: یک فرو رفتگی در ناحیه مشرق و یک فرو رفتگی در ناحیه مغرب و یک فرو رفتگی در جزیرة العرب، وآتشی از آخر و نهایت عدن پیدا می شود که مردم را بسوی محشر سوق میدهد؛ هر جا که مردم پائین آیند آن هم با مردم پائین می آید، و هر جا که مردم قیلولهکنند (یعنی برای استراحت قبل از ظهر بیارمند) آن هم با آنان قیلوله
مینماید و دهمی آن نزول حضرت عیسی علیه السلام است.
و شاهد دیگر آنکه در «خصال» صدوق با سند متصل خود روایت میکند از حذیفه میگوید: از رسولخدا صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم که میفرمود: ده آیه قبل از قیامت به وقوع خواهد پیوست: پنج آیه در جانب مشرق، و پنج آیه در جانب مغرب و سپس رسول خدا قضیه دابه، و قضیة دجال، و طلوع خورشید از سمت مغرب و قضیه عیسی بن مریم علیه السلام و یأجوج و مأجوج را و اینکه بر ایشان غلبه پیدا
میکند و آنها را در دریا غرق میسازد را ذکر فرمود؛ و بقیه آیات را ذکر
نفرمود.
این روایتی را که با این إسناد ذکر کردیم، راجع به فقرات مختلفه آن درباره دجال و نزول عیسی بن مریم و آمدن یأجوج و مأجوج و انحلال زمین و غیرها، روایات بسیاری وارد شده است، با سندهای مختلف و مضامین متفاوت، و میتوان اجمالاً آنها را از آیات قرآن کریم نیز استنتاج کرد:
«هَلْیَنظُرُونَ إِلا أَن تَأْتِیَهُمُ الْمَلَائِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ رَبکَ
أَوْ یَأْتِیَ بَعْضُ ءَایَـ'تِ رَبکَ یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ ءَایَـ'تِ
رَبکَ لاَ یَنفَعُ نَفْسًا إِیمَـ'نُهَا لَمْ تَکُنْ ءَامَنَتْ مِن قَبْلُ
أَوْ کَسَبَتْ فِی´ إِیمَـ'نِهَا خَیْرًا قُلِ انتَظِرُوا إِنا
مُنتَظِرُونَ؛ چرا این مردم ایمان نمی آورند و منتظرند که فرشتگان آسمانی بسوی آنان فرود آید، و یا آنکه پروردگار تو بسوی آنان بیاید، و یا پاره ای از آیات پروردگار تو بسوی آنها بیاید و مشاهده این غرائب را بنمایند. در روزیکه برخی از آیات پروردگار تو بیاید و بر مردم ظهور کند، درآن وقت که به علت مشاهده آن آیات خود را مضطر و مجبور به ایمان و اذعان و اعتراف مینگرند؛ در آن روز، برای نفوسیکه سابقاً ایمان نیاورده اند و یا ایمان آورده ولی با ایمان خود کسب فضیلت ننموده و کار خیری نکرده اند، ایمان هیچ فائده و اثری ندارد؛ ایمان اضطراری مثمر ثمر و مفید فائده نخواهدبود. اى پیامبر! به این دسته از مردم بگو: شما به انتظار آمدن چنین روزی باشید؛ ما هم در انتظار مواعید پروردگار و مشاهده آمدن چنین روزیکه ایمان برا ی شما دردی را دوا نمى کند هستیم» (آیه ۱۵۸ از سوره انعام).
در این آیه شریفه پیداشدن آیات پروردگار منحصر در این آیات ظاهریه که فعلاً
پیدا شده است از زمین و آسمان و باد و ابر و نزول باران و امثالها نیست؛
زیرا که اینها و مشابه اینها را مردم دیده و می بینند و ایمان نمی آورند،
بلکه دنبال مشاهده یک نوع آیات خاصه خارق عادت میروند، و در جستجوی یک نوع عجائب و غرائبی هستند که آنها و امثال آنها را به چشم ندیده اند. بنابراین،
آن آیات یک نوع آیات استثنائی است که قدرت حضرت پروردگار را در زاویه های
خرق عادات و امور غیر متعارف و نامأنوس نشان میدهد، و دیگر در برابر ظهور
چنین آیاتی، منکران و کافران و مشرکان و معاندان نمی توانند سرپیچی کنند.
می توان این آیه شریفه را بر نزول حضرت عیسی علی نبینا و آله و علیه السلام
و طلوع شمس از ناحیة مغرب و یا بعضی از نشانه ها و علائم خارق العاده
تطبیق کرد.
پی نوشت :کتاب معادشناسى جلد ۴، صفحه ۶۹ تا ۷۳
منبع : مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت