اکنون در یک نظریه بحث انگیز گروهی از محققان دانشگاه استنفورد مدعی اند انسان در حال از دست دادن توانایی های هوشی و عاطفی خود است.
، چرا که شبکه ظریف و پیچیده ژنها که ما را از توان مغزی بهره مند کرده، به جهش ها آسیب پذیر شده است و این جهش ها، انتخابی در برابر جامعه مدرن ما نیستند چرا که دیگر نیازی به هوش برای ادامه حیات خود نداریم.
اما ما برای کاهش توان مغزی مان نگرانی نداریم چرا که قطعا فناوری راه حلی برای آن ارائه خواهد کرد.
دکتر جرالد کرابتری مجری این تحقیقات می گوید: رشد توانایی های هوشی ما و بهینه سازی هزاران ژن مرتبط با هوش احتمالا در گروه های انسانی پیش از آنکه اجداد ما آفریقا را ترک کنند روی داده است.
نتایج این پژوهش در نشریه Trends in Geneticsمنتشر شده است.
در این محیط، هوش برای زنده ماندن بسیار حیاتی بوده است و احتمالا یک اقدام انتخابی با فشار بسیار زیاد بر روی ژنها تلقی می شده که توسعه هوش لازم و ضروری بوده از این رو موجب افزایش هوش انسانی شده اند.
اما از آن زمان به بعد ظاهرا توانایی هوشی انسان افزایش نیافت و روند نزولی به خود گرفت.
با توسعه کشاورزی و شهرنشینی که توان انتخاب برای زمینه سازی جهش ها را کاهش داد ناتوانایی های هوشی نیز بروز کردند.
بر پایه محاسبات فراوان جهش های مضر که در ژنوم انسان به وجود آمد و تصویر اینکه دو هزار تا پنج هزار ژن برای توانایی هوشی لازم هستند، دکتر کربتری تخمین می زند که در حدود سه هزار سال، یعنی حدود 120 نسل، همه ما دو یا تعداد بیشتر از جهش های مضر برای ثبات هوشی یا عاطفی را تحمل کرده ایم.
همچنین یافته های اخیر علوم اعصاب حاکی از آن است که ژنهای دخیل در عملکرد مغز به طور منحصر به فردی به جهش ها حساس هستند.
این محققان می گویند ترکیب فشار انتخابی کم و تعداد زیاد ژنهایی که به آسانی تحت تاثیر قرار می گیرند توانایی های هوشی و عاطفی ما را تضعیف می کند.
این پژوهشگران معتقدند این روند کاهشی بسیار کند صورت می گیرد و روند سریع جامعه برای اکتشاف و پیشرفت فناوری های آینده راه حل هایی را برای این مشکل ارائه خواهند کرد.
کربتری افزود: فکر می کنم هر یک از میلیون ها جهش انسانی را که عملکرد هوشی ما را تعیین می کند خواهیم شناخت و در خواهیم یافت چگونه هر یک از این جهش ها با دیگری و همچنین تاثیرات محیطی وارد تعامل می شود.
وی تاکید کرد در آن زمان ممکن است بتوانیم به طور معجزه آسایی هرگونه جهشی را که در تمام سلول های هر ارگانیسمی و در هر سطح توسعه ای، اصلاح کنیم.
، چرا که شبکه ظریف و پیچیده ژنها که ما را از توان مغزی بهره مند کرده، به جهش ها آسیب پذیر شده است و این جهش ها، انتخابی در برابر جامعه مدرن ما نیستند چرا که دیگر نیازی به هوش برای ادامه حیات خود نداریم.
اما ما برای کاهش توان مغزی مان نگرانی نداریم چرا که قطعا فناوری راه حلی برای آن ارائه خواهد کرد.
دکتر جرالد کرابتری مجری این تحقیقات می گوید: رشد توانایی های هوشی ما و بهینه سازی هزاران ژن مرتبط با هوش احتمالا در گروه های انسانی پیش از آنکه اجداد ما آفریقا را ترک کنند روی داده است.
نتایج این پژوهش در نشریه Trends in Geneticsمنتشر شده است.
در این محیط، هوش برای زنده ماندن بسیار حیاتی بوده است و احتمالا یک اقدام انتخابی با فشار بسیار زیاد بر روی ژنها تلقی می شده که توسعه هوش لازم و ضروری بوده از این رو موجب افزایش هوش انسانی شده اند.
اما از آن زمان به بعد ظاهرا توانایی هوشی انسان افزایش نیافت و روند نزولی به خود گرفت.
با توسعه کشاورزی و شهرنشینی که توان انتخاب برای زمینه سازی جهش ها را کاهش داد ناتوانایی های هوشی نیز بروز کردند.
بر پایه محاسبات فراوان جهش های مضر که در ژنوم انسان به وجود آمد و تصویر اینکه دو هزار تا پنج هزار ژن برای توانایی هوشی لازم هستند، دکتر کربتری تخمین می زند که در حدود سه هزار سال، یعنی حدود 120 نسل، همه ما دو یا تعداد بیشتر از جهش های مضر برای ثبات هوشی یا عاطفی را تحمل کرده ایم.
همچنین یافته های اخیر علوم اعصاب حاکی از آن است که ژنهای دخیل در عملکرد مغز به طور منحصر به فردی به جهش ها حساس هستند.
این محققان می گویند ترکیب فشار انتخابی کم و تعداد زیاد ژنهایی که به آسانی تحت تاثیر قرار می گیرند توانایی های هوشی و عاطفی ما را تضعیف می کند.
این پژوهشگران معتقدند این روند کاهشی بسیار کند صورت می گیرد و روند سریع جامعه برای اکتشاف و پیشرفت فناوری های آینده راه حل هایی را برای این مشکل ارائه خواهند کرد.
کربتری افزود: فکر می کنم هر یک از میلیون ها جهش انسانی را که عملکرد هوشی ما را تعیین می کند خواهیم شناخت و در خواهیم یافت چگونه هر یک از این جهش ها با دیگری و همچنین تاثیرات محیطی وارد تعامل می شود.
وی تاکید کرد در آن زمان ممکن است بتوانیم به طور معجزه آسایی هرگونه جهشی را که در تمام سلول های هر ارگانیسمی و در هر سطح توسعه ای، اصلاح کنیم.