امام سجاد(عليه السلام) پسر عموى فقیری داشت.
حضرت شبانه به صورتى ناشناس به درب خانه او مى آمد و دينارهايى را به او عنايت مى كرد.
آن مرد فقیر مى گفت: على بن الحسين در حق من صله رحم به جا نمى آورد! خدا از سوى من پاداش خيرى به او ندهد!
حضرت گفتار او را مى شنيد و تحمل مى كرد و شكيبايى می ورزيد و حاضر به معرفى خود نمى شد.
هنگامى كه حضرت از دنيا رفت، پسر عمویش با قطع شدن كمك شبانه دريافت كه كمك دهنده، حضرت امام سجاد(عليه السلام) بود! به سوى قبرش آمد و سخت بر فقدان حضرت گريست.
منابع:
عرفان اسلامي جلد 11
اهل بیت، عرشیان فرش نشین