چرا نماز و قرآن باعث آرامش دلهاست؟
خدا جویی امری است فطری و در ضمیر و ذات همه انسانها نهفته است. انسان برای رسیدن به هدف عالی و «رضوان حق»، نیازمند به یك «آرامش آرمانی و درونی» است. این آرامش فقط با یاد و نام خدا بدست میآید.
از این جهت قرآن شریف با بیان قاعدة كلی و فراگیر، میفرماید: «اَلا بِذكر اللهِ تطمئنُّ القلوبُ» یعنی: «آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلهاآرامش مییابد.» كاركرد این آیه بسیار فراگیر است و سراسر زندگی یک انسان را فرا میگیرد. از این جهت بعد از قبول توحید و ربوبیّت، انسان نیازمند به راز و نیاز و نیایش است كه تحت عنوان عبودیّت و بندگی انجام میگیرد و زیباترین نوع بندگی و عبودیّت هم در راستای «عبادتهای شرعی» صورت میپذیردكه از متن دین اسلام ناب محمدی(صلی الله علیه آله) استخراج شده است و باز زیباتر از همة آنها، انجام فرمانهای قرآنی و نماز است.
قرآن معجزة علمی رسول اسلام: این كتاب دارای صفات و ویژگیهای بسیاری است كه توجه به آن بسیار دلانگیز و دلنواز است و هستی انسان را بیمه میكند. از جمله صفات و ویژگیهای قرآن از زبان قرآن عبارت است از:
1. قرآن برترین نعمت خداوند است. 2. قرآن باعث ترقّی روح است.
3. قرآن كلام حقّ است. 4. قرآن كتاب هدایت است.
5. قرآن نور است. 6. قرآن صراط مستقیم است.
7. قرآن حَبْل و ریسمان نجات است. 8. قرآن كتاب مبین است.
9. قرآن هدایتگر عقل است. 10. قرآن شفای قلبها است.
11. قرآن بشیر و نذیر است. 12. قرآن كتاب جهانی است.
13. قرآن قیم جامعة بشری است. 14. قرآن میزان است.
15. قرآن فرقان حق و باطل است. 16. قرآن برهان و دلیل است.
17. قرآن كتاب حكیم است. 18. قرآن همیشه تازه و جاودان است.
19. قرآن مصون از هر اشتباه است. 20. قرآن اُمّ الكتاب است.
مجموعه این صفات و ویژگیها و دهها صفات و ویژگیهای دیگر در مورد قرآنشریف كه بیان و بررسی همةآنها در این مختصر مقدور نباشد. چنین كتابی پشتوانة معنوی بندگان و هر كه بدان تكیه زند، به آرامش آرمانی و درونی دستمییابد.
قرآن، ارتباط معبود با بندة خودش است و نماز همان ارتباط بنده است با معبود خود. هر ارتباطی یادآور یاد و نام خدا باشد، آرامش دلها را به همراهدارد. همان طوری كه با نوشیدن آب، تشنگی برطرف میشود و جسم آرام میگیرد،با استفاده از معانی قرآن و عبودیّت به شكل نماز، جان انسان اشباع میشود وبه دنبال آن، فطرت خداجوی او آرام میگیرد
بنابراین، دقت در مورد هر یک از صفات و ویژگیهای قرآن، زمینهساز آرامش است چون كلامی كه از معجزة علمی برخوردار و كلام حقّ و حقّ محض است، كلام حكیم و حكمت آفرین است، كلام برهانی و منطقی است... به حقّ هر شنوندهای راآرامش میدهد و تكیهگاه محكمی برای شنونده خواهد بود. به عنوان مثال: اگرفردی در مورد امر بسیار مهمی، خبر دهد، در این صورت اگر فرد مورد نظر از اعتماد و اطمینان برخوردار باشد و صدق در گفتار داشته باشد، انسان با شنیدن حرف او به آرامش دست پیدا میكند و خیال و خاطرش راحت میشود كه این پیام هم چنان است كه بیان شد ولی اگر فرد پیامرسان از اعتماد و اطمینان برخوردار نباشد و یا شناخته نباشد و صدق در گفتار نداشته باشد، انسان با شنیدن آن خبر، از ناحیة چنین فردی آرامش خود را از دست میدهد و خیال و خاطرش ناآرام میشود...
به اضافة این كه قرآن شریف، همانند نماز كه بحثش خواهد آمد، آرامش آفرین است چون صورت و سیرت خود نماز از متن قرآن شریف برگفته شده است...
از طرفی، یكی از معجزات قرآن شریف، فصاحت و بلاغت آن است و از وزن و آهنگ زیبایی برخوردار است كه در هر فضایی برگزار شود، باعث معنویت و آرامش آن فضا خواهد شد. بسیار از مشركان، از قرائت زیبای پیامبر ـ صلی الله عَلیهِ وَ اله و سَلَم ـ و امام معصوم ـ علیهالسلام ـ لذت میبرند و شبانه به صورت مخفیانه از صوت زیبای قرائت و تلاوت قرآن پیامبر ـ صلی الله عَلیهِ وَ اله و سَلَم ـ و یا امام معصوم ـ علیهالسلام ـ استفاده میكردند.
همة این نكات كه بیان گشت، زمینه ساز آرامش و خود آرامش را به همراه دارند و انسان به آرامی میتواند به این تكیهگاه معنوی كه همان معجزة علمی پیامبر ـ صلی الله عَلیهِ وَ اله و سَلَم ـ است خود را بیمه سازد.
آرامش
نماز زیباترین نوع بندگی و عبودیت: نیایش و بندگی، نیاز درونی هر انسان است. قرآن شریف و سنّت، به این نوع از بندگی كه در قالب و شكل نماز انجام میگیرد بسیار تأكید كردهاند و از جمله واجبات الهی است كه در هیچ زمان و در هیچ شرایطی نباید ترك شود. چرا؟ چون نماز سرچشمة خشوع و بندگی است و مناجات ویژة نمازگزاران با خداست. نماز،هم انسان را در برابر مشكلات اخلاقی، حقوقی و منكرات فقهی بیمه میكند و هم مشكلات مادّی زندگی انسانی را از آسیب پذیری مصونیّت میبخشد.
قرآن شریف میفرماید: «و اَقِم الصّلوةَ لِذِكری. یعنی «نماز را به یاد من (كه باعث آرامش دلهاست) بپا دار.» نماز رابطة قلبی و عملی با خداست به هر تقدیر هم در «قرآن شریف و هم در روایات، نماز با بلندترین وزیباترین بیان مورد تعریف و توصیف قرار گرفت كه اشاره به برخی از آنها گویا و نیاز است:
1. نماز موهبت الهی است. 2. نماز تشكر از خداست.
3.نماز رحمت الهی است. 4. نماز باعث تقوا و باز دارندة فحشا است.
5. نماز یاد خدا و باعث آرامش دلهاست. 6. نماز كارخانة انسان سازی است.
7. نماز سرچشمة خضوع و خشوع است. 8. نماز باعث طهارت و پاكی درون است.
9. نماز معراج مۆمن است. 10. نماز باعث نورانی شدن زندگی است.
11. نماز قربانی هر متّقی است. 12. نماز تربیتگر انسانهاست.
13. نماز مرز فرهنگ ایمان و كفر است. 14. تداوم نماز، باعث تداوم ایمان است.
ویكتور هوگو میگوید: «لا ینتناهای پایین (و زمینی) را با نیروی تفكر بالایتناهای بالا (و آسمانی) در تماس نهادن، نماز نامیده میشود.» مولانا میگوید:
قطرة دانش كه بخشیدی زپیش
متصّل گردان به دریاهای خویش
به هر تقدیر، در مورد نماز، صدها جلد كتاب نگاشته گشت كه مطالعه و تحقیق پیرامون آن برای همه لازم و ضروری است.
این سخن پایان ندارد هین بتاز
سوی آن دو یارِ پاكِ پاك باز.
خلاصه و جمع بندی:
آیا با این بیان، قرآن شریف و نماز، این عشق به بندگی و عبودیّت، نباید دست آوردی به نام آرامش آرمانی را به همراه داشته باشند؟ قرآن، ارتباط معبود با بندة خودش است و نماز همان ارتباط بنده است با معبود خود. هر ارتباطی یادآور یاد و نام خدا باشد، آرامش دلها را به همراه دارد. همان طوری كه با نوشیدن آب، تشنگی برطرف میشود و جسم آرام میگیرد، با استفاده از معانی قرآن و عبودیّت به شكل نماز، جان انسان اشباع میشود و به دنبال آن، فطرت خداجوی او آرام میگیرد.
آری!
هیچ گنجی بی و بی دام نیست
جز به خلوتگاه حق آرام نیست.
بنابراین چون نماز و قرآن، یادآور یاد و نام زیبای خداوند هستند، لذا آرامش دلها را به همراه دارند.
منبع : اندیشه قم
خدا جویی امری است فطری و در ضمیر و ذات همه انسانها نهفته است. انسان برای رسیدن به هدف عالی و «رضوان حق»، نیازمند به یك «آرامش آرمانی و درونی» است. این آرامش فقط با یاد و نام خدا بدست میآید.
از این جهت قرآن شریف با بیان قاعدة كلی و فراگیر، میفرماید: «اَلا بِذكر اللهِ تطمئنُّ القلوبُ» یعنی: «آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلهاآرامش مییابد.» كاركرد این آیه بسیار فراگیر است و سراسر زندگی یک انسان را فرا میگیرد. از این جهت بعد از قبول توحید و ربوبیّت، انسان نیازمند به راز و نیاز و نیایش است كه تحت عنوان عبودیّت و بندگی انجام میگیرد و زیباترین نوع بندگی و عبودیّت هم در راستای «عبادتهای شرعی» صورت میپذیردكه از متن دین اسلام ناب محمدی(صلی الله علیه آله) استخراج شده است و باز زیباتر از همة آنها، انجام فرمانهای قرآنی و نماز است.
قرآن معجزة علمی رسول اسلام: این كتاب دارای صفات و ویژگیهای بسیاری است كه توجه به آن بسیار دلانگیز و دلنواز است و هستی انسان را بیمه میكند. از جمله صفات و ویژگیهای قرآن از زبان قرآن عبارت است از:
1. قرآن برترین نعمت خداوند است. 2. قرآن باعث ترقّی روح است.
3. قرآن كلام حقّ است. 4. قرآن كتاب هدایت است.
5. قرآن نور است. 6. قرآن صراط مستقیم است.
7. قرآن حَبْل و ریسمان نجات است. 8. قرآن كتاب مبین است.
9. قرآن هدایتگر عقل است. 10. قرآن شفای قلبها است.
11. قرآن بشیر و نذیر است. 12. قرآن كتاب جهانی است.
13. قرآن قیم جامعة بشری است. 14. قرآن میزان است.
15. قرآن فرقان حق و باطل است. 16. قرآن برهان و دلیل است.
17. قرآن كتاب حكیم است. 18. قرآن همیشه تازه و جاودان است.
19. قرآن مصون از هر اشتباه است. 20. قرآن اُمّ الكتاب است.
مجموعه این صفات و ویژگیها و دهها صفات و ویژگیهای دیگر در مورد قرآنشریف كه بیان و بررسی همةآنها در این مختصر مقدور نباشد. چنین كتابی پشتوانة معنوی بندگان و هر كه بدان تكیه زند، به آرامش آرمانی و درونی دستمییابد.
قرآن، ارتباط معبود با بندة خودش است و نماز همان ارتباط بنده است با معبود خود. هر ارتباطی یادآور یاد و نام خدا باشد، آرامش دلها را به همراهدارد. همان طوری كه با نوشیدن آب، تشنگی برطرف میشود و جسم آرام میگیرد،با استفاده از معانی قرآن و عبودیّت به شكل نماز، جان انسان اشباع میشود وبه دنبال آن، فطرت خداجوی او آرام میگیرد
بنابراین، دقت در مورد هر یک از صفات و ویژگیهای قرآن، زمینهساز آرامش است چون كلامی كه از معجزة علمی برخوردار و كلام حقّ و حقّ محض است، كلام حكیم و حكمت آفرین است، كلام برهانی و منطقی است... به حقّ هر شنوندهای راآرامش میدهد و تكیهگاه محكمی برای شنونده خواهد بود. به عنوان مثال: اگرفردی در مورد امر بسیار مهمی، خبر دهد، در این صورت اگر فرد مورد نظر از اعتماد و اطمینان برخوردار باشد و صدق در گفتار داشته باشد، انسان با شنیدن حرف او به آرامش دست پیدا میكند و خیال و خاطرش راحت میشود كه این پیام هم چنان است كه بیان شد ولی اگر فرد پیامرسان از اعتماد و اطمینان برخوردار نباشد و یا شناخته نباشد و صدق در گفتار نداشته باشد، انسان با شنیدن آن خبر، از ناحیة چنین فردی آرامش خود را از دست میدهد و خیال و خاطرش ناآرام میشود...
به اضافة این كه قرآن شریف، همانند نماز كه بحثش خواهد آمد، آرامش آفرین است چون صورت و سیرت خود نماز از متن قرآن شریف برگفته شده است...
از طرفی، یكی از معجزات قرآن شریف، فصاحت و بلاغت آن است و از وزن و آهنگ زیبایی برخوردار است كه در هر فضایی برگزار شود، باعث معنویت و آرامش آن فضا خواهد شد. بسیار از مشركان، از قرائت زیبای پیامبر ـ صلی الله عَلیهِ وَ اله و سَلَم ـ و امام معصوم ـ علیهالسلام ـ لذت میبرند و شبانه به صورت مخفیانه از صوت زیبای قرائت و تلاوت قرآن پیامبر ـ صلی الله عَلیهِ وَ اله و سَلَم ـ و یا امام معصوم ـ علیهالسلام ـ استفاده میكردند.
همة این نكات كه بیان گشت، زمینه ساز آرامش و خود آرامش را به همراه دارند و انسان به آرامی میتواند به این تكیهگاه معنوی كه همان معجزة علمی پیامبر ـ صلی الله عَلیهِ وَ اله و سَلَم ـ است خود را بیمه سازد.
آرامش
نماز زیباترین نوع بندگی و عبودیت: نیایش و بندگی، نیاز درونی هر انسان است. قرآن شریف و سنّت، به این نوع از بندگی كه در قالب و شكل نماز انجام میگیرد بسیار تأكید كردهاند و از جمله واجبات الهی است كه در هیچ زمان و در هیچ شرایطی نباید ترك شود. چرا؟ چون نماز سرچشمة خشوع و بندگی است و مناجات ویژة نمازگزاران با خداست. نماز،هم انسان را در برابر مشكلات اخلاقی، حقوقی و منكرات فقهی بیمه میكند و هم مشكلات مادّی زندگی انسانی را از آسیب پذیری مصونیّت میبخشد.
قرآن شریف میفرماید: «و اَقِم الصّلوةَ لِذِكری. یعنی «نماز را به یاد من (كه باعث آرامش دلهاست) بپا دار.» نماز رابطة قلبی و عملی با خداست به هر تقدیر هم در «قرآن شریف و هم در روایات، نماز با بلندترین وزیباترین بیان مورد تعریف و توصیف قرار گرفت كه اشاره به برخی از آنها گویا و نیاز است:
1. نماز موهبت الهی است. 2. نماز تشكر از خداست.
3.نماز رحمت الهی است. 4. نماز باعث تقوا و باز دارندة فحشا است.
5. نماز یاد خدا و باعث آرامش دلهاست. 6. نماز كارخانة انسان سازی است.
7. نماز سرچشمة خضوع و خشوع است. 8. نماز باعث طهارت و پاكی درون است.
9. نماز معراج مۆمن است. 10. نماز باعث نورانی شدن زندگی است.
11. نماز قربانی هر متّقی است. 12. نماز تربیتگر انسانهاست.
13. نماز مرز فرهنگ ایمان و كفر است. 14. تداوم نماز، باعث تداوم ایمان است.
ویكتور هوگو میگوید: «لا ینتناهای پایین (و زمینی) را با نیروی تفكر بالایتناهای بالا (و آسمانی) در تماس نهادن، نماز نامیده میشود.» مولانا میگوید:
قطرة دانش كه بخشیدی زپیش
متصّل گردان به دریاهای خویش
به هر تقدیر، در مورد نماز، صدها جلد كتاب نگاشته گشت كه مطالعه و تحقیق پیرامون آن برای همه لازم و ضروری است.
این سخن پایان ندارد هین بتاز
سوی آن دو یارِ پاكِ پاك باز.
خلاصه و جمع بندی:
آیا با این بیان، قرآن شریف و نماز، این عشق به بندگی و عبودیّت، نباید دست آوردی به نام آرامش آرمانی را به همراه داشته باشند؟ قرآن، ارتباط معبود با بندة خودش است و نماز همان ارتباط بنده است با معبود خود. هر ارتباطی یادآور یاد و نام خدا باشد، آرامش دلها را به همراه دارد. همان طوری كه با نوشیدن آب، تشنگی برطرف میشود و جسم آرام میگیرد، با استفاده از معانی قرآن و عبودیّت به شكل نماز، جان انسان اشباع میشود و به دنبال آن، فطرت خداجوی او آرام میگیرد.
آری!
هیچ گنجی بی و بی دام نیست
جز به خلوتگاه حق آرام نیست.
بنابراین چون نماز و قرآن، یادآور یاد و نام زیبای خداوند هستند، لذا آرامش دلها را به همراه دارند.
منبع : اندیشه قم