امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
سرآمد اموري كه موجب ميشود انسان از فرمان الهي سرپيچي كند و نسبت به خداوند گناه و عصيان كند، شش مورد است:
1- حُبّ الدنيا: پول دوستي. اين موجب ميشود كه نه حرام سرش بشود نه حلال. لذا موجب عصيان مي شود.
2- حُبّ الریاسه: جاه طلبي و رياست طلبي. اين هم منشأ گناهان و معاصی دیگر ميشود.
3- حُبّ الطعام: یعنی كساني كه اسیر شكم خود هستند.
4- حُبّ النساء: مراد از حبّ النساء، شهوت جنسي است.
5- حُبّ النّوم: يعني كساني كه خيلي مقيّدند به خوابيدن. اينها هم به معصيت ميافتند.
صبح نماز صبحش قضا ميشود، براي چه؟ چون ميخواهد بخوابد.
6- حُب الرّاحه: یعنی راحت طلبي. این هم منشأ معاصی است.
يك رشته هست كه همه اين شش مورد را به هم پيوسته ميكند و آن «حُبّ» است.
همه اینها مثل دانههاي تسبيحی در یک نخ هستند و آن نخ تسبیح، همین «حبّ دنيا و امور مادّي» است.
تعلّق به اين عالم مادّه است كه انسان را به گناه ميكشاند.
منبع: بحارالانوار، ج70، ص 60