آیه [b]۱۷- ۲۰ سوره طه
[/b]
[/b]
وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَى ﴿۱۷﴾ قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَى غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَى ﴿۱۸﴾ قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسَى ﴿۱۹﴾ فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَى ﴿۲۰﴾
و ای موسی در دست راست تو چیست (۱۷) گفت این عصای من است بر آن تکیه می‌دهم و با آن برای گوسفندانم برگ می‌تکانم و کارهای دیگری هم برای من از آن برمی‌آید (۱۸) فرمود ای موسی آن را بینداز (۱۹) پس آن را انداخت و ناگاه ماری شد که به سرعت می‌خزید (۲۰)
و ای موسی در دست راست تو چیست (۱۷) گفت این عصای من است بر آن تکیه می‌دهم و با آن برای گوسفندانم برگ می‌تکانم و کارهای دیگری هم برای من از آن برمی‌آید (۱۸) فرمود ای موسی آن را بینداز (۱۹) پس آن را انداخت و ناگاه ماری شد که به سرعت می‌خزید (۲۰)
*در داستان‌ها آمده است که این عصا در اصل چوبدستی بوده است متعلق به حضرت یوسف و روزی حضرت یوسف آن چوب را در زمین نرمی فرو می‌کند و همان جا باقی می‌گذارد و به یاران می‌گوید کسی هست بعد از من که می‌تواند این چوب را از زمین بیرون بیاورد.
*سالها می‌گذرد و هیچ پهلوانی را قوّت آن نمی‌رسد که آن چوب را به بیرون آورد اما وقتی حضرت موسی به آن چوب می‌رسد و آن را می‌کشد چون مویی که از میان ماست برآورند از زمین بیرون می‌آورد و در دست موسی قرار می‌گیرد.*مشابه این واقعه را در داستان «شمشیر در سنگ» در ادبیات غرب خوانده‌ایم. در این داستان که از حکایتهای آرتور شاه الهام گرفته کسی که بتواند شمشیر را از سنگ برآورد شایسته پادشاهی انگلستان است و اینجا نیز موسی که توانست عصا را از زمین بیرون آورد جایگزین رسول پیشین می‌شود و این پادشاهی حقیقی است.
*مولانا تعبیرات لطیفی از این عصا در آثار خویش آورده است از جمله اینکه توبه مانند عصای موسی است و می‌تواند همۀ مار و افعی‌ها (یعنی گناهان پیشین شخص) را فرو بلعد چنانکه هیچ نشانی از آن‌ها نماند.
*در جای دیگر قرآن را به عصای موسی تشبیه کرده که اولاً کسی نمی‌تواند آن را حتی در هنگامی که موسی خفته است بدزدد، ثانیاً اگر عصای قرآن را میان افکنند فرعونِ هوای نفس را با همۀ تزویرها و سحر و جادوهایش خواهد بلعید:
*سالها می‌گذرد و هیچ پهلوانی را قوّت آن نمی‌رسد که آن چوب را به بیرون آورد اما وقتی حضرت موسی به آن چوب می‌رسد و آن را می‌کشد چون مویی که از میان ماست برآورند از زمین بیرون می‌آورد و در دست موسی قرار می‌گیرد.*مشابه این واقعه را در داستان «شمشیر در سنگ» در ادبیات غرب خوانده‌ایم. در این داستان که از حکایتهای آرتور شاه الهام گرفته کسی که بتواند شمشیر را از سنگ برآورد شایسته پادشاهی انگلستان است و اینجا نیز موسی که توانست عصا را از زمین بیرون آورد جایگزین رسول پیشین می‌شود و این پادشاهی حقیقی است.
*مولانا تعبیرات لطیفی از این عصا در آثار خویش آورده است از جمله اینکه توبه مانند عصای موسی است و می‌تواند همۀ مار و افعی‌ها (یعنی گناهان پیشین شخص) را فرو بلعد چنانکه هیچ نشانی از آن‌ها نماند.
*در جای دیگر قرآن را به عصای موسی تشبیه کرده که اولاً کسی نمی‌تواند آن را حتی در هنگامی که موسی خفته است بدزدد، ثانیاً اگر عصای قرآن را میان افکنند فرعونِ هوای نفس را با همۀ تزویرها و سحر و جادوهایش خواهد بلعید:
هست قرآن مر تو را همچون عصا کفرها را بر دَرَد چون اژدها
مثنوی
مثنوی