![[تصویر: 56073349118828034672.gif]](http://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/56073349118828034672.gif)
در بنى اسرائيل مرد نيكوكارى بود كه مانند خود، همسر نيكوكار داشت.
مرد نيكوكار شبى در خواب ديد كسى به او گفت: خداى متعال عمر تو را فلان مقدار كرده، كه نيمى از آن در ناز و نعمت و نيم ديگر آن در سختى و فشار خواهد گذشت. اكنون انتخاب کن كه كدام را اول و كدام را آخر قرار دهى.
مرد نيكوكار گفت: من شريك زندگى دارم كه بايد با وى مشورت كنم. وقتی صبح شد به همسرش گفت: شب گذشته در خواب به من گفتند نيمى از عمر تو در وسعت و نعمت و نيم ديگر آن در سختى و تنگدستى خواهد گذشت، اكنون بگو من كدام را مقدّم بدارم؟
زن گفت: همان ناز و نعمت را در نيمه اول عمرت انتخاب كن. مرد هم پذیرفت.
به اين ترتيب، مرد نصف اول عمرش را براى وسعت روزى انتخاب كرد.
در نتیجه دنيا به کام او بود، ولى هر گاه نعمتى به او مى رسيد همسرش مى گفت: از اين اموال به خويشان خود و نيازمندان كمك كن و به همسايگان و برادرانت بده.
به این ترتیب هر گاه نعمتى به او مى رسيد به نیازمندان کمک می کرد و شكر نعمت را به جاى مى آورد، تا اينكه نصف اول عمر ايشان در وسعت و نعمت گذشت.
وقتی نصف دوم فرا رسيد، بار ديگر در خواب به او گفتند:
خداوند متعال به خاطر قدردانى از اعمال و رفتار تو كه در اين مدت انجام دادى همه عمر تو را در ناز و نعمت قرار داد و فرمود: تا پايان عمرت در آسايش و نعمت زندگى كن.
منبع: بحارالانوار، ج 14، ص 492
![[تصویر: 82187169716359948342.gif]](http://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/82187169716359948342.gif)