ریچی روز سه‌شنبه پس از اینکه قلبش در آپارتمان محل زندگی‌اش در توکیو از حرکت بازایستاد به بیمارستان دانشگاه توکیو منتقل شد و همانجا درگذشت. او چند سال بود که وضعیت جسمانی مناسبی نداشت.
دانلد ریچی یکی از منتقدان پرکار سینما و فرهنگ بود و جدا از این نوشته‌های متعددی درمورد سفر و زندگی در ژاپن دارد، کشوری که سال‌ها در آن زندگی می‌کرد و شاهد خیزش آن از میان خاکسترهای جنگ و رسیدن به اوج تکنولوژی و ثروت بود.
او در لیما در ایالت اوهایو آمریکا متولد شد و اولین بار در ۱۹۴۷ در سن ۲۲ سالگی به عنوان ماشین‌نویس نیروهای آمریکایی به ژاپن رفت. او ۶۶ سال بعدی زندگی خود را اغلب در توکیو گذراند و نزدیک به ۴۰ کتاب از نقد سینما گرفته تا رمان تاریخی و کتاب درمورد پرورش گل منتشر کرد.
شهرت ریچی در غرب به تصویر متفاوت و حساسی است که در آثارش از ژاپن ارائه داده است. یکی از آثار معروف او سفرنامه سال ۱۹۷۱ او به نام «دریای درون» (Inland Sea) است و در آن تصویری جدید از افراد مشهور و غیرمعروف ژاپن که زمانی دشمن آمریکا بود، ارائه داد.
اما ریچی بیش از همه چیز به دلیل نوشته‌هایش درمورد سینمای ژاپن و معرفی کارگردان‌های پس از جنگ این کشور شهرت دارد. او به همراه جوزف اندرسن در سال ۱۹۵۹ اولین کتاب انگلیسی درمورد سینمای ژاپن به نام «سینمای ژاپن: هنر و صنعت» را نوشت.
این منتقد برجسته در دهه ۱۹۴۰ ضمن بازدید از استودیویی در ژاپن با آکی‌را کوروساوا، کارگردان بزرگ ژاپنی و توشیرو میفونه، بازیگر شاهکارهای کوروساوا مثل «هفت سامورایی» و «راشومون» آشنا شد و دوستی آن‌ها سالیان سال ادامه داشت.
ریچی چند کتاب درمورد کوروساوا که سال ۱۹۸۹ اسکار یک عمر دستاورد هنری را گرفت و فیلم‌های او از جمله شاهکارش «راشومون» نوشت. او «راشومون» را بهترین فیلم تاریخ سینمای ژاپن توصیف کرده است. او همچنین زیرنویس انگلیسی سه فیلم کوروساوا از جمله «کاگه‌موشا» را ترجمه کرده است.
این منتقد همچنین معرف یاسوجیرو اوزو، دیگر کارگردان برجسته سینمای ژاپن به غربی‌ها بود. اوزو به دلیل پرداختش به زندگی خانوادگی و شاهکارش «داستان توکیو» (۱۹۵۳) شهرت دارد و کارگردان‌های بسیاری از جمله ویم وندرس را تحت تاثیر قرار داده است.
یکی دیگر از شخصیت‌های معروف ژاپنی که ریچی درموردش قلمفرسایی کرده یوکیو میشیما، رمان‌نویس است که در سال ۱۹۷۰ به شکل آئینی خودکشی کرد. ریچی درمورد فلسفه خودکشی در کتابش درمورد میشیما به تفصیل توضیح داده است.
ریچی اغلب عمر تنها زندگی کرد و پس از فارغ‌التحصیلی در سال ۱۹۵۳ از دانشگاه کلمبیا برای زندگی به ژاپن برگشت. او دلیل زندگی در ژاپن را شرایط باز زندگی اجتماعی در آن توصیف کرده بود.
منبع : افکار نیوز
دانلد ریچی یکی از منتقدان پرکار سینما و فرهنگ بود و جدا از این نوشته‌های متعددی درمورد سفر و زندگی در ژاپن دارد، کشوری که سال‌ها در آن زندگی می‌کرد و شاهد خیزش آن از میان خاکسترهای جنگ و رسیدن به اوج تکنولوژی و ثروت بود.
او در لیما در ایالت اوهایو آمریکا متولد شد و اولین بار در ۱۹۴۷ در سن ۲۲ سالگی به عنوان ماشین‌نویس نیروهای آمریکایی به ژاپن رفت. او ۶۶ سال بعدی زندگی خود را اغلب در توکیو گذراند و نزدیک به ۴۰ کتاب از نقد سینما گرفته تا رمان تاریخی و کتاب درمورد پرورش گل منتشر کرد.
شهرت ریچی در غرب به تصویر متفاوت و حساسی است که در آثارش از ژاپن ارائه داده است. یکی از آثار معروف او سفرنامه سال ۱۹۷۱ او به نام «دریای درون» (Inland Sea) است و در آن تصویری جدید از افراد مشهور و غیرمعروف ژاپن که زمانی دشمن آمریکا بود، ارائه داد.
اما ریچی بیش از همه چیز به دلیل نوشته‌هایش درمورد سینمای ژاپن و معرفی کارگردان‌های پس از جنگ این کشور شهرت دارد. او به همراه جوزف اندرسن در سال ۱۹۵۹ اولین کتاب انگلیسی درمورد سینمای ژاپن به نام «سینمای ژاپن: هنر و صنعت» را نوشت.
این منتقد برجسته در دهه ۱۹۴۰ ضمن بازدید از استودیویی در ژاپن با آکی‌را کوروساوا، کارگردان بزرگ ژاپنی و توشیرو میفونه، بازیگر شاهکارهای کوروساوا مثل «هفت سامورایی» و «راشومون» آشنا شد و دوستی آن‌ها سالیان سال ادامه داشت.
ریچی چند کتاب درمورد کوروساوا که سال ۱۹۸۹ اسکار یک عمر دستاورد هنری را گرفت و فیلم‌های او از جمله شاهکارش «راشومون» نوشت. او «راشومون» را بهترین فیلم تاریخ سینمای ژاپن توصیف کرده است. او همچنین زیرنویس انگلیسی سه فیلم کوروساوا از جمله «کاگه‌موشا» را ترجمه کرده است.
این منتقد همچنین معرف یاسوجیرو اوزو، دیگر کارگردان برجسته سینمای ژاپن به غربی‌ها بود. اوزو به دلیل پرداختش به زندگی خانوادگی و شاهکارش «داستان توکیو» (۱۹۵۳) شهرت دارد و کارگردان‌های بسیاری از جمله ویم وندرس را تحت تاثیر قرار داده است.
یکی دیگر از شخصیت‌های معروف ژاپنی که ریچی درموردش قلمفرسایی کرده یوکیو میشیما، رمان‌نویس است که در سال ۱۹۷۰ به شکل آئینی خودکشی کرد. ریچی درمورد فلسفه خودکشی در کتابش درمورد میشیما به تفصیل توضیح داده است.
ریچی اغلب عمر تنها زندگی کرد و پس از فارغ‌التحصیلی در سال ۱۹۵۳ از دانشگاه کلمبیا برای زندگی به ژاپن برگشت. او دلیل زندگی در ژاپن را شرایط باز زندگی اجتماعی در آن توصیف کرده بود.
منبع : افکار نیوز