امروز اگر زنده بود در آستانه پنجاه و يكسالگي قرار داشت؛ يعني در اوج پختگي براي انتقال تجربيات ارزنده‌اي كه طي سال‌ها افتخارآفريني در سطح باشگاهي و ملي نصيبش شده بود، اما يك تصادف مرگبار، فوتبال ايران را از وجود يكي از بهترين ستاره‌هايش محروم كرد.
![[تصویر: xfavx4pqlvplbc9keu4.jpg]]()
صحبت از مرحوم سيروس قايقران است؛ اسطوره‌اي كه هنوز هم يادش در ميان فوتبالدوستان زنده است. كافي است سري به بازارهاي بندر انزلي بزنيد تا با ديدن عكس‌هاي قاب‌شده سيروس قايقران در بيشتر مغازه ها، به محبوبيتي كه ميان مردم دارد، پي ببريد.
سيروس قايقران اول بهمن ۱۳۴۰ در محله كلوير بندرانزلي به دنيا آمد.او كه از همان ابتداي كودكي به فوتبال در زمين‌هاي خاكي كلوير روي آورده بود با استعداد درخشانش در 16 سالگي به يكي از مهره‌هاي اصلي تيم هاي نوجوانان و جوانان ملوان تبديل شد و توانست اين تيم را به عنوان قهرماني در رقابت‌هاي باشگاهي در گيلان برساند. اولين تيم سيروس قايقران استقلال انزلي بود، اما پس از يك سال، در 18 سالگي به عضويت تيم ملوان درآمد و چيزي حدود 10 سال با پيراهن اين تيم بازي كرد.
ملوانان سال 1366 با گل‌هاي زيبايي كه سيروس قايقران وارد دروازه خيبر خرم‌آباد كرد، پس از 11 سال قهرماني در جام حذفي را جشن گرفتند. او كه سال 63 به تيم ملي دعوت شده بود، در همان سالي كه با ملوان قهرمان جام حذفي شد (66)، تنها فوتباليست شهرستاني لقب گرفت كه شادروان دهداري بازوبند كاپيتاني تيم ملي ايران را به بازوان او بست.
در سال و در جام ملت‌هاي آسيا در قطر، تيم ملي با رهبري قايقران به مقام سومي دست يافت و سال ۶۹ با گل‌هاي زيباي اين هافبك توانمند پس از ۲۰ سال به قهرماني در بازي‌هاي آسيايي پكن رسيد. ملوان در همان سال و در چهارمين حضور متوالي‌اش در فينال جام حذفي، براي دومين بار قهرمان شد.
او پس از آن با پيشنهاد باشگاه الاتحاد قطر لژيونر شد، اما پس از دوسال بازي در قطر، مجددا به انزلي بازگشت و طي دو سال پيراهن تيم‌هاي استقلال رشت و ملوان را پوشيد.
او سال ۷۲ هم به عنوان بازيكن سپس مربي به تيم كشاورز تهران پيوست و طي چهار سال حضور در اين تيم عضوي تاثيرگذار بود. وي سپس به تيم دسته دومي مسعود هرمزگان رفت و مدتي در آنجا مشغول مربيگري شد.
سال 76 بود كه قايقران تمايل خود را براي بازگشت به ملوان به عنوان مربي اعلام كرد، اما هجدهم فروردين ۷۷ در حالي كه همراه فرزند، همسر و برادر همسرش در خودروي رنوي خود عازم تهران بود، حوالي امامزاده هاشم با كاميون خاور تصادف كرد كه اين سانحه منجر به فوت وي و فرزند هشت ساله‌اش راستين شد.
قايقران در 43 بازي رسمي پيراهن تيم ملي را پوشيد. او كه در 21 بازي ملي بازوبند كاپيتاني را به بازو بسته بود، شش گل ملي نيز به ثمر رساند كه بدون شك ماندگار ترينش گل او به كره جنوبي در نيمه نهايي بازي‌هاي آسيايي بود؛ گلي كه ياد و خاطره‌اش هنوز از ذهن مردم فوتبالدوست كشورمان پاك نشده است.
قايقران به عنوان يك بازيكن استثنايي با ويژگي‌هاي اخلاقي عالي و منش پهلواني در ميان عموم مردم محبوب شد. او آنقدر متواضع و افتاده بود كه همه افراد به او علاقه‌مند بودند.
لبخند هيچ‌گاه از لبان او دور نمي‌شد. اكنون بيش از 14 سال است كه او در زير خاك نمناك بندر خفته است، اما هنوز عكسش روي ديوار بيشتر مغازه‌هاي شهر انزلي و يادش در قلب تمام هواداران فوتبال ايران، ماندگار است. روحش شاد و يادش گرامي باد.
جام جم آنلاين/رضا پورعالي
![[تصویر: xfavx4pqlvplbc9keu4.jpg]](http://uc.niksalehi.com/images/xfavx4pqlvplbc9keu4.jpg)
صحبت از مرحوم سيروس قايقران است؛ اسطوره‌اي كه هنوز هم يادش در ميان فوتبالدوستان زنده است. كافي است سري به بازارهاي بندر انزلي بزنيد تا با ديدن عكس‌هاي قاب‌شده سيروس قايقران در بيشتر مغازه ها، به محبوبيتي كه ميان مردم دارد، پي ببريد.
سيروس قايقران اول بهمن ۱۳۴۰ در محله كلوير بندرانزلي به دنيا آمد.او كه از همان ابتداي كودكي به فوتبال در زمين‌هاي خاكي كلوير روي آورده بود با استعداد درخشانش در 16 سالگي به يكي از مهره‌هاي اصلي تيم هاي نوجوانان و جوانان ملوان تبديل شد و توانست اين تيم را به عنوان قهرماني در رقابت‌هاي باشگاهي در گيلان برساند. اولين تيم سيروس قايقران استقلال انزلي بود، اما پس از يك سال، در 18 سالگي به عضويت تيم ملوان درآمد و چيزي حدود 10 سال با پيراهن اين تيم بازي كرد.
ملوانان سال 1366 با گل‌هاي زيبايي كه سيروس قايقران وارد دروازه خيبر خرم‌آباد كرد، پس از 11 سال قهرماني در جام حذفي را جشن گرفتند. او كه سال 63 به تيم ملي دعوت شده بود، در همان سالي كه با ملوان قهرمان جام حذفي شد (66)، تنها فوتباليست شهرستاني لقب گرفت كه شادروان دهداري بازوبند كاپيتاني تيم ملي ايران را به بازوان او بست.
در سال و در جام ملت‌هاي آسيا در قطر، تيم ملي با رهبري قايقران به مقام سومي دست يافت و سال ۶۹ با گل‌هاي زيباي اين هافبك توانمند پس از ۲۰ سال به قهرماني در بازي‌هاي آسيايي پكن رسيد. ملوان در همان سال و در چهارمين حضور متوالي‌اش در فينال جام حذفي، براي دومين بار قهرمان شد.
او پس از آن با پيشنهاد باشگاه الاتحاد قطر لژيونر شد، اما پس از دوسال بازي در قطر، مجددا به انزلي بازگشت و طي دو سال پيراهن تيم‌هاي استقلال رشت و ملوان را پوشيد.
او سال ۷۲ هم به عنوان بازيكن سپس مربي به تيم كشاورز تهران پيوست و طي چهار سال حضور در اين تيم عضوي تاثيرگذار بود. وي سپس به تيم دسته دومي مسعود هرمزگان رفت و مدتي در آنجا مشغول مربيگري شد.
سال 76 بود كه قايقران تمايل خود را براي بازگشت به ملوان به عنوان مربي اعلام كرد، اما هجدهم فروردين ۷۷ در حالي كه همراه فرزند، همسر و برادر همسرش در خودروي رنوي خود عازم تهران بود، حوالي امامزاده هاشم با كاميون خاور تصادف كرد كه اين سانحه منجر به فوت وي و فرزند هشت ساله‌اش راستين شد.
قايقران در 43 بازي رسمي پيراهن تيم ملي را پوشيد. او كه در 21 بازي ملي بازوبند كاپيتاني را به بازو بسته بود، شش گل ملي نيز به ثمر رساند كه بدون شك ماندگار ترينش گل او به كره جنوبي در نيمه نهايي بازي‌هاي آسيايي بود؛ گلي كه ياد و خاطره‌اش هنوز از ذهن مردم فوتبالدوست كشورمان پاك نشده است.
قايقران به عنوان يك بازيكن استثنايي با ويژگي‌هاي اخلاقي عالي و منش پهلواني در ميان عموم مردم محبوب شد. او آنقدر متواضع و افتاده بود كه همه افراد به او علاقه‌مند بودند.
لبخند هيچ‌گاه از لبان او دور نمي‌شد. اكنون بيش از 14 سال است كه او در زير خاك نمناك بندر خفته است، اما هنوز عكسش روي ديوار بيشتر مغازه‌هاي شهر انزلي و يادش در قلب تمام هواداران فوتبال ايران، ماندگار است. روحش شاد و يادش گرامي باد.
جام جم آنلاين/رضا پورعالي